ସଖୀ !
ଆଗକୁ ବଢା ତୋ ପାଦ
ପଛରେ ପଡିଥାଉ ଛାଡି ଆସିଥିବା
ଅଗଣିତ ଯେତେ ପାଦଚିହ୍ନ
ବାରମ୍ୱାର ଫେରି ଚାହିଁଲେ କି
ଲେଉଟି ଆସିବ ସେ ଦିନପବନ ଉଡେଇ ନେଲେ ନେଉ
ବାଲି ପୋତିଦେଲେ ପୋତି ଦେଉ
ପାଣି ଭସେଇ ନେଲେ ନେଉ
ହଜି ଗଲେ ହଜି ଯାଉ ପାଦଚିହ୍ନ
ତୋ’ର କି ଯାଏ ଆସେ
ବାରମ୍ୱାର ଫେରି ଚାହିଁଲେ କି
ଲେଉଟି ଆସିବ ସେ ଦିନସେଠି ତ ଅସଂଖ୍ୟ ପାଦର ଚିହ୍ନ
ନିରେଖି ନିରେଖି ଯେତେ ଦେଖିଲେ ବି
ନିଜ ପାଦ ଚିହ୍ନ ନିଜେ କି ପାଇବୁ ଖୋଜି
ସମୟ କି ଅଟକି ଯାଏ କାହାପାଇଁ
ଆଗକୁ ବଢିବା ବେଳେ ଅନାୟାସେ
କୋଳେଇ ନେଇଛି ଆସିଥିବା ଯାଇଥିବା
ଆହୁରି ଅନେକ ପାଦ ଚିହ୍ନ
ବାରମ୍ୱାର ଫେରି ଚାହିଁଲେ କି
ଲେଉଟି ଆସିବ ସେ ଦିନଭୁଲିଯା’ ବିଗତ ଦିନ
ଆଉ ଛାଡି ଆସିଥିବା ନିଜ ପାଦଚିହ୍ନ
ବରଂ ସେ ଅଣଦେଖା ସେଇଠି ପଡିଥାଉ
ଆଉ କିଏ ଚିହ୍ନି ଯଦି ସାଇତିବ ସାଉତୁ
ନିଜ ହୃଦୟ ବେଦିରେ
ତୋର କି ଯାଏ ,
ବାରମ୍ୱାର ଫେରି ଚାହିଁଲେ କି
ଲେଉଟି ଆସିବ ଆଉ ସେ ଦିନଶୁଉଣୁ ସଖୀ !
ଆଗକୁ ବଢା ତୋ ପାଦ
ଆଗରେ ରହିଛି ତୋ’
ସୁଖର ସଂପଦ , ଶାନ୍ତିର ସଂପତ୍ତି
ହେବା ପାଇଁ ତୋତେ ପ୍ରାପ୍ତି
ଦେବା ପାଇଁ ତୋତେ ମୁକ୍ତିଆଗକୁ ବଢା ତୋ ପାଦ ।
Sawpna Rath lives in Michigan and is a regular contributors to OSA Literary Initiatives
Leave a Reply